Onrust in mijn hart. En dat terwijl we samen in Oostenrijk genieten van de rust. Ik wordt stiller…Ik kan minder genieten van de mooie omgeving. Bergen. Elke bocht een ander uitzicht. Terwijl ik ‘geniet’ van de uitzichten is mijn blik naar binnen een inzicht in mijn onrustige hart. Ik weet waar het vandaan komt….Wat doe ik er mee? Ik moet een keuze maken; verstoppen of openleggen.
Vakantie en onrust; het kan zomaar aanwezig zijn. Hiervoor zijn meerdere redenen. Het was er weer….ONRUST!
Terwijl ik naar de bergen kijk en de warme zon voel, neem ik, tijdens het ontbijt, een hap van het verse broodje. Ik kijk mijn man aan, ik krijg een knipoog.
Wij delen ons hart
Het blikje met gespreksvragen over relatie en geloof staat op de ontbijttafel tussen ons in. Het stond in de woonkamer maar is verhuist naar onze ontbijttafel. Elke morgen twee vragen….Even een ander gesprek, nieuwe inzichten en genieten van hetgeen de ander vertelt of het compliment wat je weg mag geven. Deze vraag bijvoorbeeld; welke drie overeenkomsten hebben wij? Oeps, dat is niet eenvoudig. We zijn zo verschillend, meer tegenpolen dan overeenkomsten. Daar hebben we niet 1,2,3, een antwoord op….
In elke vakantie zoeken we een Bijbelstudie om samen te doen. Zo verbindend, samen gebogen over het woord, samen zingen en bidden. Deze keer een Bijbelstudie over de psalmen. Maar vanmorgen….
Gemakzucht!
Aart bidt. Ik zeg AMEN na zijn gebed. Hij kijkt me aan. Ik kijk terug en zeg: ‘Zullen we dan nu maar gaan?’ We pakken onze tas in. Ik heb er zin in. We gaan ontdekken in de omgeving van Matrei in Ost-Tirol. We nemen boeken mee, wat eten en drinken. Het lijkt zo mooi, de dag lacht ons toe maar er knaagt iets in me. Ik heb niet gebeden. Ik dacht bij het AMEN van Aart dat het wel goed was voor vandaag. Gemakzucht! In de vakantieperiodes bidden we alle twee hardop na elkaar. Het is zo rijk! Rijk in de verbinding die het geeft, de zegen die je mag ervaren en de rust die je mag vinden. Rust in God in het zoeken en vinden van Zijn aangezicht.
Tijdens onze rit naar boven zie ik een kapelletje. Ik houd ervan om er naar binnen te gaan. Het is er stil, koel en door de ramen heb je vaak mooie vergezichten. We rijden er voorbij. Ik vraag niets, ik zeg niets, het knaagt….
Bovenaan moeten we omkeren. De weg loopt boven dood. De weg loopt dood! ……
Blokkade!
Wat een geweldig mooi punt hebben we hier bereikt. Ik loop nog even verder naar boven. Meestal geeft wandelen en de natuur me rust. Nu niet! Er zit een blokkade. De weg naar Boven is verspert! WEGVERSPERRING!
We rijden terug. Dezelfde weg terug. Alle bochten geven een nieuw uitzicht. In de verte zie ik weer het kapelletje. Nu van de andere kant. Wit, klein, prachtig staat het er tegen de achtergrond van een donkere rots. ‘Aart zou je willen stoppen bij dat kapelletje’. Geen vreemde vraag. Het gebeurde vaker. Er is geen goede parkeerplaats. Het kapelletje staat op het erf van een boerderij. Mijn man blijft in de auto zitten voor het geval dat hij de auto moet wegrijden.
Jij hoeft er niet bij te zijn!
Eigenlijk ben ik er blij mee. Mijn hart roept om alleen te zijn.
Ik stap de stilte binnen. Ik laat de omgeving op me inwerken. De omgeving is gevuld met rust. Geluid is ver weg. Ik ga op mijn knieën bij de knielbank zitten. Ik leg mijn hart open.
Met het ME-TIME E-book kun je direct aan de slag. Elke dag een meditatie, Bijbelonderzoek, een creatief momentje en meer. Genieten van de natuur en mediteren kunnen samengaan.
Alleen met God…
‘HEERE kijkt U er maar in. Ik bid U om vergeving vanwege mijn lusteloosheid. Ik wil me niet meer voor U verstoppen. Ik weet dat het ook niet kan. Hier ben ik HEERE, mijn God en mijn Vader……….’
‘Jij was lang weg, ik wilde je al op komen zoeken.’ Ik ben even stil, ik weet niet hoe lang ik weg ben geweest….’Het had een reden Aart……’
Ik verberg het niet voor U en niet voor jou!
We kijken elkaar aan, een knuffel en de motor van de auto start….
Ik kijk nog even naar het witte kapelletje. Een terugblik. Een les. Wat heb ik ervan geleerd? Ik kijk omhoog naar de bergen om mij heen en denk aan Psalm 121; Ik sla mijn ogen op naar de bergen vanwaar mijn hulp komt. Mijn hulp is van de HEERE die hemel en aarde gemaakt heeft.
Gezegende vakantieperiode gewenst!
En.. na de vakantieperiode hoop ik weer te starten met de WORKSHOP STILTE. Beleef een dag stille tijd in jouw omgeving en ontdek wat jou manier is om Gods Woord te onderzoeken. Heb je behoefte aan meer dan een dag? Dan is de RETRAITE een mogelijkheid. (weetje; wordt vergoed door ProLife)
Wil je elke nieuwe blog gratis ontvangen? Schrijf je dan onderaan de pagina in.