Daar zit ik dan in de kabelbaan. Nog even… En dan….
Vanmorgen dacht ik nog dat ik dit toch maar niet ging doen. Terwijl ik het dacht wist ik dat ik mijn man, Aart, teleur zou stellen. Ik zeg niets, ik vecht met mijn eigen gevoelens.
Waar focus ik me op?
Oostenrijk. In de kabelbaan. Omhoog. Ik houd mijn adem in. Het zweet in mijn handen. Ik ben bang. Waarvoor? Wist ik het maar. Dan kon ik er iets aan doen. Komt het door mijn voorbeeld; mijn vader die hard riep wanneer hij de diepte onder zich zag. Of wanneer hij bang was dat er een ongeval kwam doordat iemand te hoog stond. Is hoogtevrees een erfelijke ziekte? Ik besluit om door de angst heen te gaan en me rustig te houden. Voel ik beweging? Ik schommel. Oh ja dat vond ik als kind al niets, schommelen. Ik werd misselijk. De draaimolen en de wip waren eveneens geen favoriet van me.
Wat moet ik doen als ik weer misselijk wordt? De deuren kunnen niet open. Hé wat is het hier warm! Als ik mijn ogen dicht doe…Of ik kan ook op de bodem van het bakje gaan zitten…..Hoe lang zal dit ritje duren? En straks? Moet ik echt in de open skilift? Waar ben ik toch aan begonnen!?
Focus op mezelf
Oké! STOP! Wat ben ik met mezelf bezig. Ik kijk voorzichtig opzij. Wat doet Aart? Hij kijkt naar mij, hij lacht. Ik geef hem een zuur lachje terug. We kijken elkaar aan en zien niets meer van de omgeving…..Wat was de reden om naar boven?
Oké STOP! Focus je. Op deze manier kijken we wel naar elkaar maar niet naar de omgeving. Wat was het doel van deze ‘luchtvaart’? Tja daar hebben we het niet eens over gehad. Waar moet ik me dan op focussen?
Focussen is een kunst
De focus op mezelf is goed, in het belang van de relatie met de ander. Ik besluit af en toe even naar Aart te kijken, ik pak zijn hand vast, ik ga dichter tegen hem aanzitten en ik focus me…Eerst op de wolkenlucht voor me. Voorzichtig. Na een paar minuten gaat mijn oog naar de bergtoppen. Recht voor me. Meer niet. Genoeg!
En nu de volgende stap. Een overstap….
Ik stap in de open skilift. Het proces begint opnieuw. Nee niet weer! Dit wil ik niet! Moet ik hiertegen vechten of moet ik me hieraan overgeven? Ik zeg, in de coaching, wel eens dat je moeilijke situaties moet leren omarmen. Ze horen bij je leven en vormen je tot wie jij nu bent. Lekker gezegd! Hoe doe ik dat bij zo’n situatie? Kan ik iets omarmen waar ik me bewust toe dwing? Wat is focussen moeilijk!
Wat is focussen eigenlijk?
Focussen is aandacht geven aan iets wat je op het moment kunt ervaren, emotioneel of fysiek. Het gaat om iets wat betekenis voor je heeft. Dat kan een behaaglijk of onbehagelijk gevoel zijn, een idee, een plan, een beslissing of een conflict. Wanneer je dit zonder oordeel onderzoekt krijgt het de mogelijkheid zich ten volle te leren kennen. Dat kan verrassend zijn. Na de kennismaking kan er op een dieper niveau verandering optreden. Dat geeft een gevoel van ruimte voor een nieuwe benadering.
Onderzoek je gevoel! Laat je verrassen…..Oh NEE! het voelt niet als een verrassing. Het voelt onbehaaglijk. Waarom doe ik dit? Welk doel dient dit?
Je kan voorzichtig over het randje kijken. Lukt het niet dan kijk je toch weer naar de bergtoppen. Net ging het ook goed met dit verschil; nu hang je in een open bakje. Voel de lucht, geniet van de wind. Focus je daarop en voel wat je voelt.
Ruimte voor je gevoel
Mijn maagstreek. Dat was het. Daar voelde ik mijn angst. Iets wat duidelijk wordt is beter te verdragen dan vage klachten die je niet kunt plaatsen. Voor de een is dat eenvoudiger dan voor de ander. Wie zich naar binnen kan richten kan focussen ontwikkelen en verfijnen om tot meer ruimte te komen. Voor focussen heb je alleen je eigen lichaam nodig. Mijn angst riep om aandacht. Om focus. Mijn lijf kreeg de ruimte om de angst te laten zijn voor wat het was. Het kreeg de ruimte. Met het gevolg dat ik me rustiger voel worden.
Angst is één van de meest voorkomende problemen en komt in allerlei vormen voor. Daarin ben jij en is jouw angst uniek. Angst veroorzaakt de volgende soort klachten:
Interne beelden
Je ervaart de buitenwereld door alle vijf je zintuigen; horen, zien, ruiken, proeven, voelen. Elke keer dat je iets ervaart sla je de informatie op in je brein. Je brein werkt op patroonherkenning. Jouw brein kun je met een interne computer vergelijken. De meeste informatie is nuttig. Je bouwt hieruit veiligheid op in je leven van alle dag. Bijvoorbeeld: je hebt je gesneden aan glas. Glas is gevaarlijk. Je bent extra voorzichtig bij het zien van glasscherven. Beelden die in het verleden nuttig waren kunnen hun nut verliezen. Het is dan goed om de patronen af te leren en er nieuwe nuttige patronen voor in de plaats te zetten.
Nare beelden stoppen
Nare herinneringen van vroeger, maar ook uit je huwelijk, moeten stop gezet worden om ze voor positieve beelden te vervangen. We zijn in geprogrammeerd. Onze hersenen werken ingenieuzer dan een computer. Je kunt de keuze maken om het nare gevoel te overwinnen met een positief gevoel. Het begint met realiseren dat de nare ervaring al voorbij is en nu geen nut meer heeft. De ervaring staat positieve ervaringen in de weg.
Stap voor stap
Je hebt ongeveer 60.000 gedachtes per dag. Geef ze maar een krachtige positieve invloed. Kun je dat alleen? Wel nee! Maar God, de Schepper, is ook de Herschepper. Zonder Hem kunnen wij niets! Maar met Hem alleen is het mogelijk. Bidt: ‘Herschep en reinig Gij o HEERE, de vuile bron (mijn hart, gevoelens en gedachten) van wanbedrijven. Zijn negatieve gevoelens wanbedrijven? Kunnen we ons met negatieve gevoelens op God richten? Zijn negatieve gevoelens tot Zijn eer?
Wil je focussen op iets positiefs? Kijk dan eens wat bij je past. De workshop voor jullie samen? De ME-TIME vrouwendag? De retraite die er, in september, weer aan komt? (er zijn nog maar twee kamers over). Of past coaching beter bij je?