Ik las recent, ‘lijden betekent dat je mens bent’. Lijden. Betekent. Dat. Jij. Mens. Bent. Geen mens wil lijden. En leven en lijden horen bij elkaar. Lijden vormt ons als mens.
Heb je het leven weleens zo bekeken? Ik ben mens, ik leef dus ik lijd. Is dit wat je verwacht? Wat verwacht jij van je leven? En van je huwelijk? We hebben verwachtingen voor we gaan trouwen. Zijn het reële verwachtingen? Verkeerde verwachtingen kunnen je kapot maken. Zijn we in staat om door de pijn van verkeerde verwachtingen heen te gaan? Om verkeerde verwachtingen los te laten en toch in verbinding te blijven?
We zijn geschapen om intimiteit te kennen. We verloren intimiteit notabene in het paradijs. Dat verlies vormt eenzaamheid (lijden) in ons hart. Eenzaam werden Adam en Eva toen ze elkaar de schuld gaven. Ze waren uit verbinding. Er kwam afstand en dat is beangstigend. Wat doe jij wanneer je eenzaamheid ervaart in je huwelijk? Verstop jij je? Zoals Adam en Eva? Is verstoppen voor jou een uitweg, een nooddeur tegen pijn en lijden of een open deur voor onthechting? Onze val was onthechting van God en elkaar. Alle pijn en lijden gaat over onthechting.
Wat een zegen waren voor ons de achterliggende maanden. Je kunt er in de twee vorige blogs over lezen. Er was lijden, we gingen er door heen. Samen in verbondenheid aan onze God en Vader die onze haren heeft geteld en in Wiens hand ons leven is van het begin tot het einde. Dat maakt ons huwelijk zo rijk en diep in de liefde. Gehecht met elkaar in God. Deze weg van lijden heeft ons rijker gemaakt. Het was een vormingsproces.
We zijn hier niet om aan elkaars verwachtingen te voldoen maar om er voor elkaar te zijn. Wanneer je verwachtingen koestert dan groeit je lijden. Wat zijn jouw verwachtingen? Wat verwacht je van de ander, je man of vrouw? Je hunkert naar gezien worden? Je zoekt naar waardering? Dat is gezond! Je bent mens. Het zijn de basisbehoeften in de man en de vrouw. Wanneer we geliefd of gewaardeerd maken tot onze afgod raken we de weg kwijt. We dwalen doelloos rond in ons eigen IK. We zijn druk met IK. Vraagt God dit van ons?
Ik herken het wel. Wanneer ik geen NEE zeg en blijf ronddolen verdwaal ik. Ik raak verwijderd van wie ik ben. Ik raak God en mijn geliefden uit het oog. En eigenlijk heeft het te maken met mijn hart. Mijn hart wat leeg raakt. Mijn ik wat gezien en gehecht wil leven. Vaak heb ik niet in de gaten dat ik zelf de oorzaak van de onthechting ben. Ik heb de achterliggende maanden weer les gehad in ‘Blijf in Mij’. En dat vertolkt zich naar ‘ik ben er voor jou!’
Liefde is toegewijd zijn aan de ander. Liefde zoekt naar de vervulling van de ander. Hebben liefde en lijden met elkaar te maken? Wie de ander ziet lijden voelt de liefde. Wie liefde kent lijdt mee met de ander. Liefde is overgave. Overgave is kwetsbaar zijn, ontvankelijk zijn. Wat heb jij nodig om ontvankelijk te zijn voor de liefde die naar je toekomt?
Tijdens de workshop MARRIAGE zeg ik regelmatig dat je niet alleen van jou goede bedoelingen uit mag gaan. Jullie hebben beiden goede bedoelingen en verlangen beiden naar hechting. Het kan zo’n verrijking zijn om je eigen gedachtenpatronen te ontdekken en los te laten. We, jij en ik, zijn zo geneigd naar onszelf toe te denken. Wil je ontdekken welke patronen jou in de weg staan? Laten we de tijd nemen voor dagelijkse overdenking om onze weg naast Gods weg te leggen. Misschien is het ME-TIME E-Book iets voor je?
Onze gewoontes of patronen laten zien van wie we houden. Gewoontes en patronen maken ons wie we zijn. Wie krijgt de meeste tijd en aandacht van je?
Liefde vraagt een offer. Wanneer je een offer brengt verlies je niets maar kom je dichterbij. Je Ik en jouw verwachtingen laat je los en je zoekt het hart van de ander.
Ik zie het tijdens de coaching soms gebeuren. Twee worstelende mensen gaan elkaar begrijpen. Laten hun eigen inzichten los. Kijken elkaar in de ogen en stralen een rust uit. Er valt een last weg. De last van de eigen verwachtingen die de ander moet vervullen.
Johannes Calvijn zegt het zo mooi: ‘Het kwaad in ons verlangen schuilt meestal niet in wat we willen, maar in alles wat we teveel willen’. Teveel ten koste van de prioriteiten die ons leven richting en rust geven. Wat zijn jullie beider prioriteiten en hoe leef je die?
Wanneer je lijdt aan en in je huwelijk kan zich de gedachte opdringen, hoe kom ik hieruit? Het is beter je af te vragen, wie ben ik hierin? Het zoeken van een uitweg vergroot je lijden. Je krijgt het lijden van het leven niet onder controle, je krijgt het bij het leven om je te vormen. Om te vormen. Niet Ik maar HIJ!
Moet ik dan stilzwijgend mijn kruis dragen? Nee! Deze houding kan ons in een slachtofferpositie brengen. God vraagt ons de wapenrusting te gebruiken, dus te strijden. Maar hoe dan?
Volgende keer wil ik een blog schrijven over de meest intieme communicatie binnen ons huwelijk. Het is zo noodzakelijk voor beiden om in verbinding te blijven. Paulus zegt het ook dat we ons niet mogen onttrekken zonder beider toestemming. ….
Foto: God is mijn licht mijn heil wat zou ik vrezen? Hij is de HEERE die hulp verschaft in nood. Kijk eens omhoog….