Schroom. Dat is wat ik voel tijdens het schrijven van deze blog. Ik weet, dat ik hier een diep probleem aanraak. Een probleem dat veel huwelijken raakt. Ik zet me over mijn eigen gevoel heen.
Sexting. Grooming. Wraakporno. Onbegrensde seks. Second love. Porno. Zomaar wat woorden waar veel ellende in schuilt. Woorden die een stinkende put openbreken.
Daar ligt vader. Zijn lichaam legt hij neer in de tent. Eindelijk is er rust na een stressvolle periode. Honderdtwintig jaar wordt hij afgewezen en voor dwaas aangezien. Veertig dagen en nachten ziet hij een grote ramp zich over de aarde voltrekken. Hij neemt de tijd om voedsel voor zijn gezin te bereiden. De druiven worden geplukt. Hij maakt er wijn van. Heerlijke wijn. Het drinken geeft een heerlijk gevoel. Hij wordt dronken. Dronken van de wijn. Hij kleedt zich uit. Daar ligt hij. Naakt in de tent. Noach…..
De beide meisjes kijken elkaar aan. Ze kleden zich uit. Ze laten hun vrouwelijk schoon blinken…..De lust van vader is opgewekt. Lot. Hij is een man. Ook in de eeuwen voor Christus was elke man een ‘gewone’ man.
En Simson. En David. Wat is de Bijbel eerlijk. Mannen die de HEERE kennen en toch….
Wat is de Bijbel ook positief over seksualiteit. Seksualiteit is niet vies. De Bijbel doet er ook niet geheimzinnig over. Lees het boek Hooglied. De openheid en de teerheid stralen er van af. In Hooglied wordt het duidelijk hoe de tere liefde van man en vrouw de afspiegeling is van Christus en Zijn bruid. Want daar is de seksuele omgang samen, als man en vrouw, de spiegel van. Om die reden zal satan alle macht die in hem is op seksualiteit afschieten. In seksualiteit ligt leven. Leven van de nieuwe vrucht en leven als man en vrouw. Leven wat zegen is voor het gezin. Satan wil het leven doden.
Lees Gen. 26:8, wat deden Izak en Rebekka op dat moment?
Lees Deut. 24:5, hoe verblijden jullie elkaar?
Lees Hebr. 13:4, een zuivere omgang in het gemeenschapsleven. Dat begint met gesprek over deze tere en diepe verlangens. Gesprek over de verleidingen die je man dagelijks tegenkomt. Hij ziet en hij wordt warm, een diep verlangen naar lichamelijke vervulling stroomt door zijn aderen. Het beeld vangt hem. Hij is man.
Twee tienerjongens. Ze struinen door de schuur op zoek naar materialen en gereedschap. Onder de werkbank zien ze wat stenen liggen. Die kunnen ze wel gebruiken om de hut te bouwen. Kijk daar valt een boekje achter de stenen op de grond. Ze buigen zich voorover. Hun handen zoeken het boekje. Ze slaan het boekje open. Ze gaan op de grond zitten en vergeten de tijd. Ze kijken elkaar aan. Wat is dit? Hier vallen beelden voor hen open die ze nooit eerder hebben gezien. Beelden die hun leven vanaf vandaag niet meer verlaten. Snel alles opruimen voor vader de rommel ziet….De twintigste eeuw.
Het is zomervakantie. Nog even en ze gaat naar het voortgezet onderwijs. Ze is me meer waard dan goedkope seks. In een gesprek hebben we het over sexting, het delen van naaktfoto’s op een Reformatorische school. Ze staat er nog voor. In de derde week van haar nieuwe schoolperiode staat ze er middenin. Nu weet ze uit de praktijk wat dit is. Schrik en openheid helpen haar om uit te stappen met steun van haar liefdevolle ouders. De eenentwintigste eeuw.
Ze ziet uit naar haar eerste stage in de zorg. Dit is wat ze altijd al wilde. Werken bij mensen met een beperking. Vroeger vond ze haar buurmeisje met het syndroom van Down al zo schattig. Na een aantal weken is ze wat gewend geraakt. De nieuwe indrukken die ze, als Reformatorisch meisje, in deze algemene instelling opdoet zijn er veel. Ze heeft het hier goed naar haar zin. Ze wordt gezien en goed begeleid. Maar vannacht lag ze te woelen in haar bed. Haar gedachten draaien rond. Ze ziet het bed nog voor zich. Die vrouw. Ze komt voor X. Seksuele bevrediging hoort nu eenmaal tot de eerste levensbehoeften van elke man en vrouw.
Het zevende gebod. Het kan je zomaar raken. Of je bent erin verstrikt geraakt. Wie weet er van je worstelingen en je eenzaamheid? Hoe kon het toch zover komen? Je kunt niet los komen van de sites. Je wilt het niet. De beelden staan op je netvlies gegrift. En dat terwijl je elke nacht naast je vrouw in bed ligt. Jouw vrouw. Een cadeau van de HEERE. Je ziet vaak haar lichaam als je naar haar kijkt maar zie je ook haar ogen nog? Ogen die je vragend aankijken en zoeken naar de man met wie ze getrouwd is? Je voelt jouw eenzame worsteling. Zie je die van haar ook? Ja, ik weet het. Als ik dit zeg voel je nog meer schuld. Je begraaft dit geheim liever. Letterlijk en figuurlijk. Je second love, je tweede liefde. Of is het inmiddels je eerste liefde geworden? Beheerst het je? Heerst het over je?
Porno. Een duistere onderwereld vol van schaamte, eenzaamheid, worstelingen, hartenpijn, teleurstelling op teleurstelling en een gevoel van diep falen. Hoe kom je uit deze vicieuze cirkel van ellende? Liever stel ik je de vraag, hoe je erin gekomen bent. Welke leegte heeft je getrokken naar deze diepe afgrond van zwarte bagger? Wat was de oorzaak van een vlucht naar de onderwereld van smerigheid?
Zondagmorgen. De predikant kondigt af dat x en x de zonde tegen het zevende gebod hebben begaan. Een serieus stelletje. Elke avond dat ze samenzijn lezen ze samen uit de Bijbel, ze bidden samen maar tegelijk worstelen ze met de grenzen die ze samen hebben gesteld. Ze willen rein het huwelijk in. En nu…..Ze zijn in verwachting van een kindje. Hun schuldbelijdenis voor God en de kerkenraad geeft hen rust. Ze zagen er zo tegenop. Wat gaan de mensen zeggen? Tijdens de afkondiging zitten er stelletjes in de kerk die elkaar aankijken. Hoe dom kun je zijn? Dit gaat hen niet overkomen. Er zitten vaders in de kerk. Ze voelen zich niet lekker. Er schuurt iets in hun leven tegen deze boodschap aan.
En het kerkenraadslid? Het stelletje. Ze zaten er samen, schuldbewust. Het was ze aan te zien, dat zij voelden, dat zij met hun zonden, niet voor de HEERE konden bestaan. Ze durfden eerlijk naar zichzelf en hun zonden te kijken. En hij, hij hoorde hun schuldbelijdenis aan. Wie is hij? Hij voelde zich een Farizeeër. Hij wist het zo goed voor de ander. Maar zijn leven dan? Tegelijk met die gedachte dringt er een stemmetje tussen: ‘wat moet je dan met een vrouw die altijd op bed ligt als jij thuiskomt?’
Ruim vijfenzeventig procent van de mannen is geraakt door porno. Kijk je de gemeente door, dan is het de vraag, wie dat zijn. Ze zitten ondergedoken. Je ziet ze niet. Je ziet het ook niet aan ze. Tegelijk met deze gedachte denk ik aan Johannes’ vraag: ‘Ben ik het HEERE?’ De zonde tegen het zevende gebod is toch niet zwaarder dan andere zonden? Hoe ziet de HEERE dat? Lees Johannes 8:1-11 eens door. Notabene, daar wordt een vrouw op heterdaad betrapt bij de Heere Jezus gebracht en dat door de Farizeeën en de Schriftgeleerden. Even tussendoor: waar is de man? Gaat dit alleen de vrouw aan? Bij deze zonde zijn twee personen betrokken. Bij andere zonden niet? Ik denk aan roddel. Hoevelen maken zich schuldig aan deze zonde? Hoevelen beschadigen het beeld van God in de ander, door roddel? Roddel op verjaardagen, op de werkvloer, bij het schoolhek, zelfs op het kerkplein. Blijven we nog wegkijken? Het probleem wordt steeds groter.
Porno is overspel. Ja! Porno is een smerige zonde. Ja! Porno maakt puinhopen. Ja! Porno raakt het diepste wezen, het zijn, van de vrouw. Ja!
Oorzaken van porno zijn te veelzijdig om ze allemaal in een blog te kunnen benoemen. Er zit een hele geschiedenis aan vast. Het is vaak een glijdende schaal. Een proces van dit wil ik niet en toch doe ik het, totdat je er zo aan vastzit en de beelden niet meer kwijt kunnen. Ik wil verschillende oorzaken noemen; verleden, weinig waardering, veel kritiek, eenzaamheid, stressvol leven, chronische ziektes, psychische labiliteit, burn-out, zwangerschap, gezinsvorming door mijding, medicatiegebruik, grote verantwoordelijkheden, meer vrijwilligerswerk dan thuisavonden, ……..
Lieve vriendin, ervaar jij de pijn van een man die naar porno trekt? Ik kom even bij je zitten. Zullen we er een lekkere kop thee bij pakken? ‘Waarom kijken mannen porno?’, vraag je me. Ik zie de tranen in je ogen. De diepte van de pijn die jouw eigen man je aandoet ontlaadt zich, in de waterval van de ziel. …….. Het blijft even stil tussen ons. We nemen een slokje thee, vers gezet, met een eigengebakken koekje. Je bent een vrouw die sfeer maakt en de ander echt ziet. Te lang heb je je eigen kruis gedragen. Je man? Hij is zo vaak weg. Weg voor de goede zaak. En jij? Ziet hij je nog? Zoveel vragen hebben zich vastgehecht in je hoofd. ……… Je snikt het uit: ‘hoe komt hij zover? Waarom heeft hij niet genoeg aan mij? Ik geef alles, van mijzelf, aan mijn gezin. Ik sta elke morgen op tijd op voor hem. Ik zorg dat het gezellig is als hij thuiskomt. En als hij mijn lichaam wil……. dan geef ik het, maar ik kan niet meer genieten. Ik sta buiten mezelf. Ik kan niet meer. Ik wil een man waarmee ik de eenheid voel, nu moet ik hem delen. Het maakt me zo onzeker.’ En jij begrijpt je man echt niet. Je denkt dat je man jou niet aanvoelt. De verwijdering is er. En jij zit daar met je gedachten en gevoelens. Verward en vastgezet in pijn en verdriet.
Mannen en vrouwen zijn verschillend. Dat komt in seksualiteit ook naar boven. Dat heb jij niet bedacht. Dat heeft God bedacht. Mannen verlangen meestal sterker dan hun vrouw naar seksualiteit. Zij zijn eerder dan hun vrouw opgewonden. Een opgewonden gevoel is in een tijd van stress een fijn gevoel. In tijden van drukte en stress is seksualiteit een moment van het komen tot ontspanning. Even stil staan. Even maar. Drukte. Stress. Hoeveel maken ze kapot? In hoeverre mogen ze jou kapot maken?
Ik haast me om te zeggen dat seksualiteit, in de scherven van de zondeval terecht is gekomen. Het was zo puur en rein. Adam zag zijn vrouw naakt voor zich staan. Hij riep uit, zo zegt een Joodse wijsgeer: ‘Voor jou ben ik zo mooi gemaakt’. En dat raakt mijn hart. Ik voor jou! Het draait in deze wereld om IK en MIJZELF en GELUKKIG ZIJN. Het is een bacterie die ons tot verderving brengt. De Heere Jezus leerde gehoorzaamheid door Zijn lijden. Ik denk dat dit het doel is van ons leven. Gehoorzaamheid leren. Al is het door lijden. Daar zullen we eeuwig goed mee zijn. Maar voor het kruis wat we onszelf opleggen moeten we verantwoordelijkheid dragen. Dat moeten we niet oppakken, maar aanpakken.
Mannen, onderschat je probleem niet. Jij hebt een probleem! Je vervormt jezelf. Je sterft aan je eigenheid. Je bederft je huwelijk. Je gaat je kinderen (als je die van de HEERE hebt gekregen), leren wat een leeg huwelijk is. Kunnen zij nog huwen in tere godsvreze en onvoorwaardelijke liefde? Je drijft je kinderen naar de marteldood. Je misbruikt anderen om je eigen driften te bevredigen. Het gaat hier niet meer over gezonden en tere verlangens. Haat de zonde, vlucht ervan weg, maar haat jezelf niet. Dat gaat te ver. Dat drijft tot wanhoop en nooit tot heling. Kom in de lamp van de Heiligende Geest. Hij wil laten zien wat je tot zonde drijft, hoe je er tegen moet strijden, wat je jezelf en anderen hebt aangedaan, Wie je nodig hebt in de puinhopen van je leven. Hij leidt je tot de Heere Jezus. Dat is het werk wat Hij het liefste doet, waar Hij behagen in heeft. Laat je niet in wanhoop drijven maar vlucht naar de Heere Jezus.
We leven anno NU. We moeten de problematiek die diep en veel(zijdig) is aanpakken. Maar hoe?
Nog een woord voor voorgangers. Vóór- gangers. Zij die voor gaan, vooruit gaan. Predikanten, ouderlingen, diakenen, pastoraal werkers, jeugdleiders. Zij die voorbeelden moeten zijn. Ik bid dagelijks voor jullie om de liefde en de nood die ik voor de gemeentes voel. Mijn gebed is of jullie voorbeeld de gemeente mag leiden naar de Heere Jezus. Het begint met goede voorbeelden. Woorden wekken, maar voorbeelden trekken. Ik hoop dat daarmee de huwelijken en gezinnen gewonnen worden voor de Heere. Ik verwacht dat de vergaderingen minder heftig zijn.
In meerdere Bijbelgedeelten is dat ook verwoord; Joh. 13:15, Rom. 6:17-23, Fil. 3:17-20, 1 Thess. 1:6 en 7, 3:9, 1 Tim. 1:14-17, 2 Tim. 1:13 en 14, 1 Petr. 2:21-25, en het negatieve voorbeeld in Judas 1:7-13.
Noach, ik noemde hem eerder, wordt in Hebreeën 11 tot een voorbeeld gesteld. Zijn zonden zijn niet bedekt gebleven. En hij is een erfgenaam van de gerechtigheid geworden.
Kunnen we als gemeente nog om elkaar heen staan in genade en zonder oordeel? Zijn we nog in staat om elkaar te leiden? Om voor en met elkaar te bidden? Om ons samen te buigen over Gods woorden van genade en waarheid?
Mag ik een eerlijke vraag stellen? Hoe kan het dat we makkelijker roddelen en oordelen, dan naast elkaar te staan. Zijn we beter? Doen we beter?
Het beschrijven van dit thema heeft me weer diep geraakt. De blog tilt een tipje van de sluier op. De sluier waarmee veel zonden, rond het zevende gebod, bedekt zijn. Zonden van voor ons huwelijk. Zonden in ons huwelijk. De sluier, de bedekking van schaamte en schuld moet opengescheurd worden. Ze moeten in het Licht van Gods aangezicht gebracht worden. Wil je, als vrouw, op een liefdevolle open wijze, met je man in gesprek? Denk dan eens aan de gesprekspot.
Recent was er een predikantenechtpaar bij de workshop MARRIAGE. Ze genoten, ontdekten, ontrafelden en verdiepten. Een voorganger als voorbeeld. Nonverbaal zeggen zij: ‘werk aan iets wat God je gaf’. Op deze dag zeiden de echtparen tegen elkaar: ‘Waarom zijn er niet veel meer echtparen hier om te genieten en kennis op te doen?’
Foto: Kom uit de cirkel van schuld en schaamte. Deel bij het kruis. Vraag om hulp en steun.