Hoe stel ik mijn grenzen? Wat kan ik wel toelaten en wat niet? Wat vraagt God van mij? Moet ik tot het uiterste gaan? In deze vragen zie ik de nood van het gebonden zijn. Het huwelijk is een verbond. Een verbond waar je samen verbonden bent. Het huwelijk blijkt in de gebrokenheid ook tot gebondenheid te leiden. Gebonden aan verkeerde patronen, aan zonden, aan vernedering van de ander of verslaving aan de ander. Zonder het stellen van je grenzen, verlies je jezelf.
In de vorige blog heb ik beloofd om het over grenzen te hebben. Grenzen beginnen bij wie jij bent. Jij bent wie je bent, en je hebt je grenzen. Jij bent uniek en je hebt jouw unieke grenzen. Om die te weten heb je kennis van jezelf nodig. Grenzen hebben alles te maken met je zelfwaardering en jezelf kunnen verloochenen.
Deze diepe thema’s kun je alleen onderzoeken in Bijbels licht. Je bent door God geschapen. Je bent een zondaar die in staat is zijn naaste te haten. Je naaste, naaste is, je eigen man of vrouw……Je bent gebroken en maakt daardoor ook anderen stuk. Verhoudingen onderling zijn niet meer zoals God wil. Maar Hij biedt ons, uit enkel genade, Zijn verzoening aan! De mens, jij, bent ook voorwerp van Gods liefde. Je bent bestemd om God lief te hebben en je naaste evenals jezelf. God wil zich in jou verheugen. Het Bijbelse mensbeeld brengt ons niet tot trots of pessimisme maar tot aanbidding: wat is de mens dat U aan hem of haar denkt en Uw teerste liefde schenkt?
In de gelijkenis van de parel van grote waarde zien we Gods opzoekende liefde. Hij zoekt en vindt. Het gaat niet om ons zoeken of vinden. Hij zoekt parels die in de modder van de zonde zijn gevallen en smerig zijn door de zonde die aan hen kleeft. God zoekt de mens op met groot verlangen om te redden (NBG art.17) Hij verkoopt er alles voor. Hij geeft er alles voor. Zelfs het Liefste wat Hij had, Zijn eniggeboren Zoon. En dat gaat Hem aan het hart maar Hij heeft zoveel liefde voor de mens dat Vader het er voor over had. Zo wordt je vrijgekocht als een parel die gehecht wordt aan de Middelaarskroon van Koning Jezus.
Ik wil je meenemen door dit werkdocument, noem het een workshop. Het doel van de workshop: je begint het proces van grenzen leren stellen, met God, maar zonder jezelf en je naaste tekort te doen.
Deze workshop is niet gemaakt om er even snel doorheen te lezen. Het is een werkdocument waar je op je eigen manier doorheen kunt gaan. Neem vooral je tijd. Heb je op dit thema meer ondersteuning nodig? Neem dan contact op voor coaching. Of kom naar de vrouwendag in Vrouwenpolder op 22 mei. En wil je samen sterker worden? Kom dan naar de workshop MARRIAGE in Vrouwenpolder of Reeuwijk.
In de workshop wordt er verwezen naar verschillende Bijbelgedeelten en de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Ik heb deze niet volledig uitgeschreven. Het verrijkt de workshop wanneer je deze wel doorleest op het moment dat ze vermeld staan.
We leven in een tijd dat er veel aandacht is voor je zelfbeeld, zelfontplooiing en geluk. Als zelfbeeld nu zo belangrijk is waarom zegt de Bijbel er dan niets over? Wat ik in de Bijbel zie? Dat de weg van de mens loopt via de weg van zelfverloochening. Een zondaar heeft niets te roemen in zichzelf. Wie roemt, roeme in de Heere en in Zijn volbrachte offer. Tegelijk zegt de Bijbel dat je je talenten en gaven niet mag verstoppen. Denk aan de gelijkenis van de talenten.
Bijbelse zelfverloochening is geen gevoel van een nietsnut zijn of hulpeloos passief je laten gebruiken door anderen. Zelfverloochening heeft alles te maken met anders kijken. Naar een Ander, met een hoofdletter, kijken. Dan ben je geen slachtoffer, maar in Hem meer dan overwinnaar, zegt de Bijbel.
Jezelf op een Bijbelse manier kunnen verloochenen is verbonden met een realistisch zelfbeeld en jouw Godsbeeld of het beeld van Christus wat je in de ander ziet.
Jezelf verloochenen kan pijnlijk zijn. Het kan als een doorn zijn die je prikt op de meest onmogelijke tijden. Dat doet iets met ons mens-zijn. Met onze eigenliefde. Je kan boos worden wanneer er iemand iets tegen je zegt over hoe je doet of wat je zegt. Je kunt in je schulp kruipen wanneer je denkt dat anderen, iets van jou, vreemd vinden. Je kunt in de hoogste boom klimmen en snel de schuld afschuiven op de omstandigheden of een ander. ‘Kom niet aan mij, blijf maar uit mijn buurt.’ Je sluit je hart toe en de ander loopt tegen een muur op. Jezelf verloochenen is iets wat jou niet ligt. Het kan heel goed te maken hebben met hoe jij jezelf ziet. Hoe minder je van jezelf denkt hoe dikker je muur kan zijn.
We meten en we wegen onszelf af in het contact met anderen.
Je ziet iemand met een mooi figuur en denkt: misschien moet ik op mijn gewicht gaan letten of meer gaan bewegen. Of je merkt het gemak waarmee een ander contact maakt en jij voelt schroom: kon ik het ook maar zo. Je ziet de man die zich makkelijk lijkt te bewegen en alles op een rijtje hebt, maar jij? Of je ziet die moeder met zoveel energie en passie haar taak uitvoeren, maar jij bent zo vaak moe. Je merkt dat die man in de kerk zoveel voor anderen betekent, maar jij hebt genoeg aan je werk.
Je vergelijkt jezelf met anderen. Dat kan waardevol zijn om te ontdekken wie je bent, maar je kan ook in het oordeel over jezelf terecht komen. Oordeel wat jou naar beneden haalt. Je waardeloos voelen. En je wordt zomaar moedeloos om de strijd die je met jezelf voert. Een oorlog tussen wie je bent en wie je wilt zijn. En ja, je vraagt het jezelf af: wie ben je?
Ben jij een man of vrouw die zich uitstrekt naar meer dan je hebt of iets anders dan je hebt? Mooier, beter, groter en meer? Zijn dat de thema’s die je bezig houden in het dagelijks leven? Je hebt dorst naar levensvervulling en geluk. Je wilt iets betekenen en verlangt naar geluk, waardering en geborgenheid. Je zoekt het in liefde, carrière, mooie spullen, hobby, je gezin of leuke dingen doen. Je drinkt de beker van het leven tot de laatste slok leeg en je blijft dorstig. Zo lang je de levensvervulling buiten Jezus zoekt ontvang je geen identiteit van waarde.
Ik herken het verlangen naar mooi en beter wel. Ik verduidelijk het met een voorbeeld uit mijn eigen leven. In mijn jeugd was er weinig geld voor de dagelijkse boodschappen en dus zeker voor kleding. Mijn eerst verdiende geld ging volledig op aan nieuwe kleding. Kleding werd belangrijk voor me. Die wortelzonde projecteerde ik ook op onze kinderen. Ze moesten er mooi uitzien. Ik was een vermoeiende strijd met mijn eigen IK aan het voeren. En ik dacht, met mijn verduisterde verstand, dat het alles te maken had met goed voor onze kinderen zorgen. Ik keek met trots naar ze. Maar waren ze ook trots op hun moeder? Waren mijn kinderen, mijn afgoden? Hing mijn identiteit af van ‘mijn’ kinderen? Ik houd nog van kleuren en mooie kleding maar het heeft mijn hart niet meer. Sterker nog, ik wil mijn tijd liever uitgeven aan diepere doeleinden.
Met zorgen voor anderen is op zich niets mis. Ik wil je wel een vraag stellen: heb jij zorgen voor anderen, je werk, de kerk nodig om jezelf te bewijzen? Wil jij je standaard hoog houden voor anderen? Struikel je over jezelf en word je moedeloos wanneer iets niet lukt zoals je wilt?
Is het belangrijk hoe je presteert? Ben je pas tevreden als alles tip-top is gedaan? Wanneer je to-do-list is afgewerkt? Dat geeft je een stukje aanzien. Ben je pas tevreden met honderd procent? Leg je de lat hoog voor jezelf en daardoor ook voor anderen? Is dit perfectionisme? Of ben je de controle-freak? Je houd alles graag zelf in de hand.
Of nog anders…..Vlucht je weg in bezigheden om maar niet te voelen wat je voelt? Bouw je op deze manier muren om je eigen hart? Voelen je maskers als een veilige vesting om te schuilen? Lijkt het veilig om de signalen die je hart afgeeft te negeren? Op deze manier groei je weg bij jezelf.
Als je jezelf niet aanvaardt zoals je bent dan oordeel je jezelf en voel je je minderwaardig. Dat heeft gevolgen voor de omgang met anderen. Je kunt moeilijk of geen grenzen aangeven. Je durft je mening niet te geven. Je oordeelt ook snel over een ander. En anderen voelen zich niet onvoorwaardelijk geliefd in jouw nabijheid. Ze worden onzeker. Ze weten niet wat ze aan je hebben. Mogelijk wil je ook beiden goed overkomen en zoek je naar het juiste masker om je goed voor te doen komen. Wat maakt het zo lastig om puur te zijn en kwetsbaar? Terwijl de wereld snakt naar mensen die kwetsbaar durven zijn. Maskers. Afgoden. Of tot voorbeeld zijn voor anderen?
Maar hoe zit het dan? Je bent mens, je moet jezelf zijn, jezelf verloochenen, en ook je ‘eigen ik’ moet sterven. Wat zegt de Bijbel hier dan over. Mag je wel jezelf zijn? Is dat geen trots? Je moet jezelf toch verliezen? God moet groter worden en ik moet minder worden……
De Heilige Geest werkt in het zondige hart. Hij neemt het op tegen de hardheid. Hij stuit op weerstand. Hij ontmoet taai verzet maar Hij breekt er wel doorheen.
Op het moment dat je door Gods genade en het bloed van Christus opnieuw geboren wordt start er een proces van heiliging, wat de Heilige Geest in jou bewerkt. Het hart wat op zichzelf gericht leefde, ziet nu wat er tussen God en de ziel instaat en opgeruimd moet worden. Het duistere hart moet van dag tot dag meer gereinigd worden. Dat is een dagelijks bekeringsproces. Alle afgoden moeten verdwijnen. De afgoden hebben alles te maken met wie jij bent.
Lees 1 Thess. 1:6-9; Hier gaat het om voorbeelden en afgoden. Anders gezegd aannemen en afleggen.
We belijden samen dat God onze Schepper is en dat wij mensen, al is het in gebrokenheid, geschapen zijn naar Zijn beeld. Je bent met veel zorg(vuldigheid) geschapen. Je hebt dingen waar je goed in bent of waar je minder goed in bent. Hoe die eigenschappen zijn verdeeld bepaalt de Pottenbakker. Het beste is als de pot zich voegt naar de bedoeling van Zijn Schepper. Het wordt lastig als je ergens geen talent voor hebt en je er toch sterk in wilt zijn. Je legt jezelf een last op. Het accepteren en omarmen van eigen sterke en zwakke kanten helpt je om realistisch te blijven. Verlangen en uitstrekken naar meer dan je zelf bent, kan protest zijn tegen je Schepper. Wat een zegen en een rust is het om jezelf te zijn of te worden en tevreden te zijn met wat je in de huidige situatie aankunt. Dat betekent geen stilstand in je ontwikkeling. Het is tevredenheid met dank aan God. Je neemt je verantwoordelijkheid voor wat er zich nú aandient. Je ontwikkelt nú door je levenservaringen, zorgen en zegeningen. Dat staat nooit stil. Jouw leven is dynamisch.
Je talenten heb je ontvangen als een cadeau. Een cadeau pak je uit. Het is erg ondankbaar om die weg te leggen en er nooit meer naar om te kijken of het cadeau zelfs weg te gooien. Zo mag je de talenten die je ontving niet ontkennen of weg stoppen. Je mag accepteren hoe jij bent met de belijdenis dat je zo snel in de zonde valt door je talenten te gebruiken om jezelf te verheerlijken. Mensen met meer talenten hebben het niet altijd makkelijker dan zij die minder talenten hebben gekregen.
Je mag dus zijn wie je bent maar je mag niet blijven wie je was. Ken je de Heere Jezus als jouw Schuilplaats, je Thuis? Op het moment dat je wedergeboren bent zegt de Bijbel zelf dat je rechtvaardig en heilig bent in Christus maar je bent geen heilige. Je hebt alles ontvangen in het volbrachte werk van Hem maar je moet nog dagelijks leren wie de Heere Jezus voor jou is. Dat is een groeiproces. En met dit groeiproces is ook het heiligingsproces een groeiproces. Het heiligingsproces is een levenslang proces; het is leven in dankbaarheid voor Gods grote liefde en genade. Je hart wat op jezelf gericht leefde, ziet nu wat er tussen God en je eigen ik in staat. Alle afgoden moeten eruit. Deze afgoden geven de verkeerde voeding aan je hart. De Heilige Geest wil inzicht en wijsheid geven (op het gebed) om je afgoden, die wel verweven zijn met wie je bent, te ontdekken. Zo wordt God meer en worden je afgoden minder waard; dat heet ‘sterven aan je eigen ik’. In die heiligingsweg vind je vreugde in God als een kenmerk van het geloof en een vrucht van de Heilige Geest. Dan kun je een stootje van mensen hebben. Dan durf je jezelf te verloochenen. Je gaat minder aan jezelf denken en toch niet minder van jezelf denken. Je hoeft je niet anders of beter voor te doen om jezelf te bewijzen. Je mag grenzen aangeven! Dat deed de Heere Jezus ook. En in elke relatie is het belangrijk dat je eerlijk uitspreekt hoe jij er in staat. Om dan vervolgens naar de ander te luisteren en samen jullie visie en doel te bespreken. Hoe gaan we dit samen doen? Wat vraagt God van ons?
De Heere Jezus vraagt aan anderen wie zij denken dat Hij is. Hij wil Zijn identiteit aan hen bekend maken.
Er is geen Bijbelse grond om een streep door jezelf te zetten maar wel een Bijbelse grond om te leren leven tot Gods eer en dan moet er heel wat veranderen. God verlangt ernaar je een nieuw schepsel te maken om Hem de eer te geven die Hij waard is. Hij is je schepper en boetseert, dwars door de pijnen van dit leven heen, een vat tot Zijn eer. Alle dingen moeten meewerken ten goede voor hen die naar Zijn voornemen geroepen zijn. En al die afgoden moeten door-Kruist worden. Daar zijn kruizen vaak een efficiënt middel voor. De Heere Jezus zegt Zelf: ‘Wie achter Mij wil komen moet Zijn/zijn kruis opnemen en Mij volgen’. In deze maatschappij zeggen we tegen elkaar: ‘Ach kijk eens hoe moeilijk die of deze het heeft. Zien jullie wel hoe zwaar mijn kruis is? Zo blijven we in het gevoel hangen en verliezen we de koers uit het oog, verliezen we het doel uit het oog, we verliezen Christus uit het oog.
Een negatief oordeel over jezelf kan verbonden zijn met je verleden. Maar je kan het verleden of de ander niet de schuld geven en blijven staan. Het helpt je niet om slachtoffer te blijven van de situatie. Eén is slachtoffer geworden voor de zonden die jouw zijn aangedaan en die jij doet. Hij staat gereed tot je hulp. Hij wil helpen om verantwoordelijkheid te dragen voor je-zelf.
Een negatief oordeel geeft een verkeerde tekening van de werkelijkheid en heeft invloed op jouw godsbeeld. Wanneer je oordelend naar jezelf en anderen kijkt dan zie je meestentijds God als een Rechter die oordeelt. Hij heeft een oordeel over jou. Ik hoorde vaker uitspraken als: ‘God staat met zijn vingertje mij te veroordelen’. Deze uitspraken hebben veelal te maken met een ouder of gezagdrager die oordelend was. Wie zo naar God kijkt doet hem en zichzelf tekort. Dan bestaat de kans dat je jezelf afwijst omdat het nooit goed genoeg is, je vergelijkt jezelf met anderen en de lat ligt hoog, te hoog. Je blijft rekken en strekken om te pakken wat net buiten je vermogen ligt. Hoe vermoeiend en frustrerend. Dat uit zich in onvrede, onrust en frustratie naar jezelf en je geliefden. Je neemt geen verantwoordelijkheid. Je geeft geen grenzen aan. Je bent te druk met meer, beter, anders, groter…..Maar zodra je buiten je voordeur stapt kan het zomaar zijn dat je vriendelijk bent en de moeite neemt om te laten zien hoe goed het gaat of hoe goed je het doet. Aan anderen toon je een andere zelf dan aan je geliefde naasten.
De manier waarop je naar jezelf kijkt en de wetenschap hoe God naar jou kijkt, bepaalt de manier waarop jij naar anderen kijkt en hoe je met je man of vrouw omgaat. Als je kijkt naar de ander zoals God dat wil, dan komt dat tot uitdrukking in je leven voor hem of haar. Door onze toegewijde levenswandel mogen we de ander voor Christus winnen. Dat is het hoogste doel van het huwelijk. Lees er ook H.C. vraag 86 op na. Jezus kijkt met ontferming en bewogenheid naar de mensen om Hem heen. Hij heeft oog voor de ander. (Lees Matth. 9:22, 19:26, Mark. 2:5, 9:25, 10:14, 10:21, 12:34, Luk. 19:5, 22:61, Joh. 19:26) Ziende op Hem mogen wij volgen. Zoals Hij zag, sprak, deed, voelde, zo mag jij dat (Hebr. 12:2 e.v.). In Hem hebben wij een Voorbeeld (Ef. 5:1). We hoeven niet roerloos door het leven te varen.
Je mag jezelf aanvaarden zoals je bent. Zelfaanvaarding betekent dat je niet anders voor wil doen of je wilt bewijzen door wat je doet, maar dat je mag zijn wie je bent. Je hoeft niet voor ieder ander opzij maar je hoeft ook niet alles van jezelf goed te vinden. Zelfaanvaarding durft in de spiegel te kijken, de spiegel die haar zelf reflecteert. Fouten maken gebeurt dagelijks. Fouten zijn zonden. Dat hoeven we niet kleiner te maken dan het is. Maar er is een weg. Weg ermee! En op Dé Weg wandelen, die ons de Waarheid vertelt. De wereld vertelt ons de leugen. Geloof de leugen niet maar erken de Waarheid. Erken je fouten en belijd ze, dat geeft vrede. Leer van je fouten maar reken jezelf er niet op af.
Wie zichzelf aanvaardt, heeft oog voor de ander en voelt zich niet steeds afgewezen. Je hart wordt medemenselijk. Je afgewezen of niet gezien voelen is een heel naar gevoel. Voor een vrouw is ‘gezien worden’ een basisbehoefte. Word je niet gezien dan bestaat de kans dat je voortdurend in teleurstellingen leeft en hierdoor om de aandacht gaat roepen. Dat kan op positieve en negatieve manieren. Deze aandacht richt zich op jezelf. De basisbehoefte van de man is ‘waardering ontvangen’. Hij vlucht vaak naar de plek waar hij die krijgt. Ben jij zijn thuis? Of heeft hij een andere plek waar hij waardering ontvangt?
De Heere Jezus zegt: ‘Heb je naaste lief zoals jezelf’. Waarom zegt Hij niet dat je jezelf lief moet hebben? Hij gaat er vanuit (en wie weet het beter dan Hij?) dat je jezelf liefhebt. (je merkt dat op wanneer je hoofd vol zit of je hart leeg is. Je wordt boos en je aandacht richt zich op…jezelf. Je komt voor jezelf op)
Wie zichzelf waardeert, heeft de ander niet nodig om iemand te zijn, maar is dankbaar dat je anderen om je heen hebt om van te houden en met hen jezelf te delen. Je leeft met een open hart, ogen en oren voor je naaste.
Ik citeer Calvijn. Hij zegt: ’Wij moeten niet met een oordeel naar de ander kijken, maar naar het beeld van God in hem of haar.’ Dan is het ook andersom. We moeten niet met een oordeel naar onszelf kijken maar naar het beeld van God in ons. Met de vraag of we het licht van de Heere Jezus verspreiden aan onze geliefden en de mensen die dagelijks onze weg kruisen. Niet om er iets mee te zijn of worden maar uit dankbaarheid voor Zijn grote Gave.
Wij moeten naar het beeld van God in onszelf kijken. Zo leer je zien wie je bent. Onszelf aanvaarden gaat nooit buiten het aanvaarden van Christus om. Jouw waarde als schepsel is niet de basis van Gods liefde voor jou. Dat onze Vader Zijn Zoon gaf benadrukt niet dat jij van grote betekenis bent maar veelmeer de zondigheid van je zondige natuur. Hij redt niet om jou, maar om waarde te geven aan jou omwille van de Naam van God die alle eer waard is. Dat leert ons bidden: ‘Maak ons o, Zoon, Uw beeld gelijk.’
Onze Schepper is, door het geloof, ook onze Vader. Zie jij Hem als Vader? Het is belangrijk dat je Hem in Zijn liefde leert kennen. Hij is Liefde. Alles wat Hij doet is uit liefde. Hij zoekt Zijn kind op, in de liefde. Hij houdt zoveel van Zijn kind dat Hij het dichtbij Zijn Vaderhart wil houden om het te koesteren. Lopen wij weg? Dan kan Hij als een Vader kastijden, om ons meer van Zijn Vaderhart te laten zien. Hij kastijdt nooit als aardse vaders, die onvolmaakt zijn in hun liefde. NEE! Hij is volmaakt rechtvaardig in Zijn handelen vanuit de verbondsliefde. Vanuit Zijn hart. De zonde van ongehoorzaamheid, kan Hij niet door de vingers zien. Wat een wonder dat God, de Vader, het Liefste wat bij Hem was, aan de wereld gaf. Voor zondaren gaf Hij Zijn geliefde Zoon. Alleen door hem kan Hij onze Vader zijn. In Christus is Hij onze Vader. We zijn of in of buiten Christus. Daar is geen tussenweg. Hij is nu op dit moment onze Vader of onze Rechter die ons zal oordelen vanwege onze eigengerechtigheid. Alleen het Offer van Christus is het hart van de Vader.
Het beeld van Christus, moet gaan blinken voor anderen om je heen. Daarvoor moeten we veel stille uren bij de Vader verkeren zoals Hij ons als voorbeeld heeft meegegeven. Zijn hart brandt van verlangen naar zondaren. Durf je zondaar te zijn en je te laten veranderen naar Zijn beeld? Mag Hij de Pottenbakker zijn in jouw leven? Dat kost zelfverloochening, maar het geeft winst voor de eeuwigheid. Door het zelfbeeld wordt Gods beeld hersteld. Daarvoor mag je duidelijke grenzen stellen en je verantwoordelijkheid nemen. Alles wat de groei naar Zijn beeld in de weg staat, moet in het licht van Zijn heiligheid gebracht worden. Als we Zijn heerlijkheid zien dan worden we naar Zijn beeld veranderd. Dat doet Hij! Door Zijn Geest. (2 Kor. 3:18)
Het gaat er niet is eerste om wat je doet, hoe je iets doet of wie je bent maar ván wie je bent. Ben je van jezelf of ben je van Christus, gekocht met Zijn dierbaar bloed?
Ik ben van U en U bent van mij. Daarin ligt de rust om de juiste keuzes te maken, om jezelf te zijn, jezelf te waarderen en jezelf opzij te zetten op het gepaste moment. Je mag er zijn. Je mag geborgen zijn. Je mag in Christus zijn. En in Hem ben je nu al gezet in de hemel. Straks… Nog even. De pijn mag er nu zijn, maar de eeuwige heerlijkheid wacht hen die van Christus zijn.
‘O HEERE, neem mijn leven en laat het toegewijd zijn aan Uw eer. Geef mij inzicht en het licht van Uw Heiligende Geest om mijn afgoden te leren zien. Geef mij moed en kracht om ze uit te werpen en in U alleen de vreugde van mijn leven te vinden. Geef mij een geheiligd oog om steeds op U te zien. Bewaar me voor zelfgenoegzaamheid en valse bescheidenheid. Geef dat ik vrijmoedig en blijmoedig elke dag mijn talenten gebruik die U mij als een gave uit genade geeft.’
Ik loof U, die mijn Schepper zijt,
Die met Uw liefde mij geleidt.
Gij hebt mijn eerst-begin aanschouwd,
In ’t diepst verborgen opgebouwd.
Niets blijft er voor Uw oog verborgen.
Ja, Gij omringt mij met Uw zorgen.
Grenzen stellen. Het begint bij jou. Hoe je naar jezelf kijkt. En toch, niet wie jij bent is het belangrijkste, maar in Wie je bent. Dan hoef je niet te wankelen maar mag je rusten in God en staan op het vaste Fundament van Zijn Woord. Vanuit deze positie mag je grenzen stellen. Jezus is je voorbeeld. hoe deed Hij dit? Hoe zou Hij nu gereageerd hebben?
Grenzen stellen. JA! Je hebt een verantwoordelijkheid om jezelf en je man of vrouw te beschermen tegen het boze. De zonde mag geen doorgang vinden in jou en in je man of vrouw en ook niet in jullie huwelijk. Daar ligt een duidelijke grens!
Deze workshop mag niet vermenigvuldigd worden. Ik heb deze geschreven voor jou. Wil je deze voor een vrouwenvereniging of bijbelstudiegroep gebruiken? Vraag mij dan naar jullie toe te komen.
Foto: Een zwarte parel.