Het wordt stil tussen ons. We kijken elkaar aan…..Vallen elkaar in de armen en voelen de warmte van elkaars lichamen. Een traan valt op de schouder van mijn man, van Aart. Zijn gezicht vertoont grote spanning.
Het is dinsdagmiddag 17.00u. Ik heb nog geen tien minuten geleden de laatste blog op de website geplaatst en mijn computer afgesloten. Terwijl ik naar de keuken loop om het eten klaar te maken hoor ik de voordeur open gaan. Ik wacht af wie er binnen komt lopen. Wat een verrassing; daar is Aart al. En dat zeg ik ook: ‘Wat fijn dat jij er al bent’. Mijn gedachte is dat hij een half uur eerder naar huis is gekomen omdat ik zo weg moet voor een huwelijk-toerustingsavond. Ik loop naar hem toe en kijk hem aan. Zijn gezicht staat gespannen. ‘Het is niet goed Cor, slecht nieuws….’
Na dit moment komen we in een rollercoaster terecht. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. De ene boodschap rolt over de andere heen. Niet goed, slecht nieuws…..Soms kun je zomaar een moment aanwijzen dat er verandering optreedt.
Van het een op het andere moment staan we in een nieuwe situatie. Een situatie die we niet eerder aan de lijve ondervonden. Door alles wat we eerder in ons leven meemaakten hebben we geleerd om geen waarom of waartoe vraag te stellen maar onszelf af te vragen; hoe wil God dat ik hiermee omga? Wat wil Hij mij in deze situatie leren? De waarom vraag heeft me vaak verward en zette me dan in de slachtofferrol. Hoewel de waarom vraag er wel mag zijn. Onze Heere Jezus vroeg ook: WAAROM? En dat vroeg Hij zelfs terwijl Hij wist WAAROM Hij de Weg moest gaan, de diepste weg die ooit iemand kon gaan. De waartoe vraag is een vraag die mij rusteloos doet zoeken naar Gods plan met mijn leven. Zijn plan heeft zo vaak een ander doel dan wat ik kan bedenken. Dat doel ligt vaak verder weg dan vandaag of morgen. Dat werkt God vaak op langere termijn uit. Daar mag ik me achteraf soms over verwonderen. Soms, niet alles is duidelijk voor mij. Maar dan te weten en geloven dat alles wat God doet goed is.
Een nieuwe situatie vol zorg stelt mij voor deze vragen; Hoe ga ik ermee om? Wat heb ik nodig? Wat is nuttig voor mij?
Ons leven is terecht gekomen in de woeste baren. Het is als een bootje wat dobbert. We kennen de koers maar de peddels zijn soms lam. Lam door vermoeidheid of door verwarring. Het is een proces. Maar in dit proces is God er bij! En dat mogen we beiden zien en ervaren. Ervaring dat God er is; onze God leeft! Maar ervaring is gevaarlijke grond om op te staan. Er is vaste Grond nodig om koers te houden.
Kanker. Wat een woord! Deze ongenode gast kwam bij ons binnen, zeer onverwacht. En anderen zeggen dat het ons leven op zijn kop zet. Maar wij voelen ons diep verbonden aan elkaar…..En tegelijk voelt het ook als een verlies.
Verlieservaringen zijn diep ingrijpend en ze zijn er op verschillende levensgebieden. Verlies van verwachtingen, verlies van een naaste, verlies van ……Ieder kent zijn eigen verlies. Deze diepe ervaringen treffen het hart. Het is goed mogelijk dat je in jezelf keert en met je eigen verlies bezig bent. En dat is goed! Tegelijk mag het geen patroon worden. Dan raakt het zicht op de ander er door vertroebeld. En kun je niet meer Bijbels denken en handelen. Stap weer in je schoenen en zoek de weg naar het hart van elkaar. Vlucht niet weg. Vluchten kan zich uiten in meer werken, leuke dingen doen, koopgedrag, onrustig telefoongebruik, je mooier voordoen dan de situatie werkelijk is…..Vluchtgedrag ziet er voor ieder anders uit. Juist in moeilijke tijden vol verwarring en vermoeidheid zijn we geneigd weg te vluchten in onze eigen schuilkelder. Weg van God, weg van elkaar. GENADE wanneer je mag vluchten naar God en je in je nood aan Hem mag vastklampen.
Het leven met de HEERE gaat bij Aart en mij door een eigen weg. We zijn ook zo anders. God past Zijn weg aan ons karakter aan; zo persoonlijk werkt God. En deze weken loopt het synchroon op verschillende momenten. We kennen elkaar meer dan veertig jaar. Onze levens richten zich meer en meer op elkaar en we denken en bidden hetzelfde. Zó diep verbonden. Dat is zelfs merkbaar in onze diepste verbinding en intimiteit; het gesprek tijdens onze gemeenschap is op God gericht. ‘Wat heeft God ons lichaam bijzonder gemaakt dat wij samen zo van elkaar mogen genieten!’ Is het ooit wel zo diep geweest, vraag ik me af. Alles wat je doet, doe dat tot eer van God; dus ook of misschien juist wel tijdens onze gemeenschap. Het is toch een afspiegeling van de gemeenschap met Christus en Zijn bruid?
We zitten samen op de bank. Zoals nu wel vaker. Stil, tegen elkaar aan. Hoelang nog? Deze vraag schiet zomaar door me heen. En is ook realistisch op dit moment. Er zijn verschillende plekjes op de lever gevonden en zelfs een plekje van meer dan 2,5 cm. groot. Dit maakt dat we ons soms ineens eenzaam voelen in deze strijd. Ieder heeft zijn eigen proces van loslaten. Loslaten terwijl je nu zó diep verbonden bent….NU….Er waren ook andere tijden. Hoe zou het er nu uitzien en wat zouden we gemist hebben wanneer we ons in die tijden van elkaar los hadden gemaakt? Het schiet zomaar even door me heen…’
‘En omdat de ongerechtigheid vermenigvuldigd zal worden, zo zal de liefde van velen verkouden. Maar wie zal volharden tot het einde zal zalig worden’(Mattheüs 24). En weet …..dat de mensen zullen zijn liefhebbers van zichzelf…., zonder natuurlijke liefde………, meer liefhebbers van de wellusten dan liefhebbers van God’ (2 Tim. 3) Dit zegt Gods Woord en ik buig ervoor. Jij ook? Het is de waarheid! Eindtijd; Valt er nu al een scheiding?
Ik denk aan de huwelijken waar het zo heel anders gaat op dit moment. Die elkaar al losgelaten hebben. Tenminste….Kan dat wel? Kun je loslaten waarmee je emotioneel verbonden was? Blijkt niet vaak in de kilte, de hardheid, de eenzaamheid, de strijd en de pijn of de woordenstrijd dat er juist verbinding is?
Maar hoe moeten we dan verder? ……
Ik wil je meenemen naar Gods bedoeling:
In Genesis 2 brengt God de Vader Eva bij haar man Adam. Ze is gemaakt uit een rib van Adam, een rib dichtbij zijn hart. Matthew Henry zegt daarbij: ‘Niet uit zijn hoofd opdat ze niet over hem zal regeren, niet uit zijn voeten opdat hij haar niet zal vertrappen maar bij zijn hart opdat ze gelijkwaardig is. Onder zijn arm om door hem beschermd te worden en dichtbij zijn hart om door hem bemind te worden.’ De plaats van de rib is dezelfde plaats waar de speer onze Heere Jezus Christus in het hart heeft getroffen. Onze zonden hebben Hem geraakt, diep verwond, gedood!
God zegt dan tegen Adam en Eva dat ze hun vader en moeder moeten verlaten. Is dat niet bijzonder? Ze hebben geen vader en moeder dan hun Hemelse Vader. Blijkbaar is het zo belangrijk dat we onze ouders verlaten en een nieuwe eenheid met onze man of vrouw creëren. Dat betekent strijden tegen onze karakterzonden die we van vader en moeder meekregen. Strijden om de verkeerde gewoontes vanuit de opvoeding los te laten en samen een weg met God in te slaan. Ik zie in de coaching de scherven wanneer hier onvoldoende aandacht aan gegeven is. We houden zo, vaak onbewust, vast aan onze eigen karakter, patronen en gewoontes. De hiaten die er zijn vanuit het verleden zoeken naar vervulling bij onze man of vrouw. Wat een teleurstellingen. Hij of zij kan ons hart niet vervullen. Ons hart kan alleen gevuld worden in de volledige overgave aan God onze schepper die weet wat ik nodig heb en hoe Hij mij kan vormen als een vat tot zijn eer. Dan zijn we dienstbaar aan anderen en worden we rijk gemaakt door Hem.
De slang nu was listiger. Is het vandaag anders? Doorzie je zijn list?
Wees even stil voor Gods aangezicht…..Open je hart………Kijk er eens in……Houd jij jezelf overeind met……? Belijdt je zonden…..Op je knieën……Stort je hart uit voor Hem……..Kijk omhoog…….Zie je Gods liefdevolle ogen? Hij wil jou genadig zijn. God gaf het Allerliefste wat Hij had, Zijn lieve Zoon. Hij liet Zijn hart doorsteken.
Wie zijn zonden belijdt en laat ZAL barmhartigheid geschieden. Barmhartigheid. God erbarmt zich over schuldigen die zich voor Zijn aangezicht stellen. Erbarmen ziet op de baarmoeder. (Het voert te ver om daar vanuit het Hebreeuws een beschrijving van te geven.) Zo veilig als de baarmoeder is Gods erbarmen over hen die zich tot Hem wenden. Is er een veiliger Schuilplaats?
Eva mag een hulp zijn tegenover haar man Adam. Hulp tegenover betekent in het Hebreeuws; een Schuilplaats, een Thuis. Wat een heerlijke taak hebben we als vrouw. Wat heeft God veel moois in het huwelijk gelegd!
In Efeze 5:22-33 treft Paulus het hart van het aardse huwelijk; ‘Vrouwen wees je eigen mannen onderdanig want de man is het hoofd van de vrouw, zoals Christus het hoofd is van de gemeente en de gemeente Hem gehoorzaamt in de navolgende liefde. Mannen hebt je eigen vrouw lief zoals Christus de gemeente heeft liefgehad en Zichzelf voor haar overgaf om haar te heiligen en haar gereinigd heeft met het bad des waters door het Woord.’ Mannen hebben de taak hun vrouwen toewijding te leren aan de dienst van de Heere en door het Woord leiden, biddend om de reiniging van het gemoed en de vrouw in liefde wijzen op het oude leven wat afgelegd moet worden en het nieuwe leven wat aangedaan moet worden. Daarin geven zij de leiding en het voorbeeld, want wie zijn eigen vrouw liefheeft heeft zichzelf lief. In 2 Korinthe 9:8 zegt Paulus: ‘En God is machtig alle genade te doen overvloedig zijn in u; opdat gij in alles te allen tijd, alle genoegzaamheid hebbende, tot alle goed werk overvloedig moogt zijn.’ En het doel is ‘opdat Hij haar in heerlijkheid voor Zich zou stellen, een gemeente zonder smet of rimpel…’.
Kan het een tegenbeweging in werking stellen? Wie een Schuilplaats is krijgt een liefhebbende man en wie een liefhebbende man is krijgt een vrouw die een schuilplaats is. Verlang je ernaar om samen op deze manier te leven? Dan kan de workshop MARRIAGE een duwtje in de rug zijn.
Opdat… (Is Gods doel ook jouw doel?) Opdat jullie samen in heerlijkheid voor Gods aangezicht gesteld worden. En jullie kinderen (wanneer je die mag hebben) hun leven inrichten naar het voorbeeld van hun ouders omdat ze in hen God zien. Dan is er hoop voor het huwelijk van vandaag en morgen!
Kunnen jullie aan het einde van je leven tegen elkaar zeggen: ‘Tot ziens schat voor eeuwig bij onze God’?
Eén ding heb ik gevoeld in de laatste weken. Dat ik verlang naar Christus komst. Dan mogen we gelijktijdig naar Hem toe en zal er geen scheiding zijn op aarde.
FOTO: Laat de kou tussen jullie je hart niet verstenen.