Hoe gezond is het wanneer iemand denkt dat hij niets waard is? Dat hij een niets en een nul is? Kan psychisch zelfvertrouwen samengaan met een geestelijk besef van niets-zijn, zonder God?
Is nederigheid gelijk aan een negatief zelfbeeld of gebrek aan zelfvertrouwen? Een negatief zelfbeeld is evenals een positief zelfbeeld een verwrongen beeld van jezelf. Een realistisch zelfbeeld kan naast verschillende Bijbelteksten gelegd mag/kan worden. Realistisch; je weet wat je sterke kanten en je valkuilen zijn. Je weet dat er Eén en geen ander volmaakt is. Denk aan de gelijkenis van de talenten maar ook aan Romeinen 3:12: er is niemand die goed doet. Of: Wie roemt die roemt alleen in de Heere (2 Korinthe 10:17). Je mag dankbaar zijn voor alle talenten die je hebt ontvangen! Wat heb je wat je niet ontvangen hebt? Erkenning van je zwakheid geeft ruimte voor de vraag om vergeving van God en mensen. Vergeef je dan ook jezelf?
Ik sprak lang geleden een vrouw die bij de hulpverlening het volgende advies kreeg: Maak je fouten dan koop je een bos bloemen en gaat terug. Laat het je niet zo terneer drukken dat je daarmee jezelf onderuit haalt. Wanneer je dat wel doet geef je aan dat jouw leven foutloos moet zijn…..
Het is mogelijk om te groeien in geestelijke nederigheid én zelfvertrouwen oftewel een gezond zelfbeeld. Zelfvertrouwen gaat dan samen met Godsvertrouwen. Onze wil, gevoel, verstand, dagstructuur, zelfs alle lichaamsdelen leven voor God en zijn aan Hem overgegeven. Ja onze adem, ons leven is volledig van Hem! We hebben samen rust nodig om dit bewust te overdenken en er uit te leven.
Bij mensen die weinig zelfvertrouwen hebben is overgave, loslaten en vertrouwen nog moeilijker. Hoe kun je anderen vertrouwen zonder jezelf te vertrouwen? Onze wil, ons verstand en onze emoties doen er toe. Ze komen tot volle bloei als wij onszelf op de juiste plaats stellen ten opzichte van God. Hij geneest! Hij vernieuwt! Hij geeft vrede! Door Zijn Heilige Geest en Zijn Woord (Jezus Zelf!). Wie op deze manier Hem groot maakt wordt klein en nederig en gaat geur verspreiden! Je leert dankbaar te leven uit genade en alles wordt een geschenk. Dat is nog eens vreugdevol leven!
Maar HOE?
Lieve vriendinnen en vrienden ik wil wijzen op Paulus. Hij bidt voor zijn vrienden in Kolosse (Kolossenzen 1:9-13). Wat een grote dingen verlangt hij voor hen! Deze verlangens gaan misschien wel ver boven ons bidden of denken. Is het geen hoogmoed om zulke grote dingen te vragen? Kan het niet wat bescheidener? Denk je regelmatig dat het nooit wat met jou, met de ander of met de situatie waarin je verkeerd, wordt? Is het hoogmoed om ALLES van Christus te verwachten? Christus vertrouwen én grote dingen van Hem verwachten in het geloof is toegeven aan eigen onmogelijkheden. Wat is het in diepe dalen een zwaarte wanneer we moeten werken om er zelf uit te komen of om zoveel mogelijk te bidden. Is dat de weg? NEE! Jezus Christus Zelf is Dé WEG! Het gaat er om dat ik mijn ‘ik’ aan God geef, Hem vertrouw en alles van hem verwacht. Wat Hij doet is goed. Dat maakt mijn eigen ‘ik’ sterker!
Een voorbeeld: Paulus zegt: ‘Jullie mannen hebt je eigen vrouwen lief’. Dit is een positieve vermaning met een positieve uitwerking. Denk dan niet; ik zal er alles aan doen om het te laten lukken. Ik bid of God mij helpt. Om dan tot de ontdekking te komen dat je steeds vervalt in je oude patronen. Het lukt niet terwijl je wel wilt. Waarom niet? Ons eigen ‘ik’ kan God niet behagen. Overgave is; ‘Heere mijn ‘ik’ is dood maar U bent Leven, Dé Levende. Wat bij mij onmogelijk is, is mogelijk bij U. God, die in Christus naar ons toekomt, wil het willen werken naar Zijn belofte en gebod. Bid: ‘Heere ik geloof U op Uw woord, kom mijn ongelovigheid te hulp’. Wat een wonder wanneer mijn ‘íkje’ in de grote IK ZAL gevonden wordt. Niet door mijn werken maar door genade alleen. We werken zo hard maar we ontvangen niet omdat we Gods Gave over het hoofd zien.
Hoe kun jij tot Gods eer Zijn talenten gebruiken? Dan is het van belang dat je weet welke talenten je hebt ontvangen. Tip: Vraag aan tien personen die jou goed kennen hoe ze jou zien. Welke talenten je hebt. Welke eigenschappen je nu al inzet voor anderen. Mijn ervaring is dat daar mooie gesprekken en verrassende dingen uitkomen.
Tijdens de eerst komende en volgende retraites leg je de Bijbel naast je eigen leven en denk je in alle rust na over jezelf maar ook over de relatie met God en anderen. Het thema van de retraite is ‘Gebed’. Tijdens je stille tijd mediteer je over de gebeden, de manier van bidden, de grond voor gebed en meer.
Wat je kunt verwachten dat lees je hier.
Even een kijkje in zo’n dag als voorbeeld:
Elk jaar staan er drie retraites op verschillende data en locaties gepland. Een retraite geeft je in een paar dagen veel nieuwe inzichten. Waar je anders verschillende sessies coaching of hulpverlening volgt is dit een stoomcursus op een ontspannen manier. Door de rust die ingebouwd is en de groep die allemaal hetzelfde programma volgt voelt het niet als coaching of hulpverlening.